In een inspirational speech gaat muzikant en taalkunstenaar Typhoon samen met het publiek op zoek naar nieuwe manieren van samenwerken
In een inspirational speech gaat muzikant en taalkunstenaar Glenn de Randamie, beter bekend als Typhoon, samen met het publiek op zoek naar nieuwe manieren van samenwerken en neemt hij zijn publiek mee in de zoektocht naar verbinding, inclusie en perspectief. Met als doel om mensen bij elkaar te brengen. Ook in tijden van crisis, afstand en onrust. Met inspirerende reisverhalen en levendige anekdotes en ondersteund met spoken word voordrachten en muzikale optredens.
Thema’s die voorbij komen zijn: persoonlijk leiderschap, vitaliteit, inclusie en diversiteit, groeien, vertragen, vertrouwen, verbinden en de kracht van vele ritmes in één geluid.
Deze keynotes geven ruimte voor interactie en vragen, waardoor bijzondere gesprekken ontstaan tussen Typhoon en zijn publiek. De sessies worden dan ook vaak als inspirerend, puur, toegankelijk, waardevol en leerzaam gezien.
Daarnaast is Typhoon ook online inzetbaar en verwelkomt hij organisaties, in een online sessie aan de keukentafel, om te praten over inclusie & diversiteit en succesvolle manieren van samenwerken.
In een interactieve keynote neemt hij zijn virtuele gasten mee in de zoektocht naar verbinding en perspectief. Met als doel om mensen bij elkaar te brengen. Ook in tijden van crisis, afstand en onrust. Met inspirerende reisverhalen en levendige anekdotes en ondersteund met spoken word voordrachten en muzikale optredens vanuit zijn eigen boerderij.
De digitale setting geeft veel ruimte voor interactie en vragen, waardoor bijzondere gesprekken ontstaan tussen Typhoon en zijn gasten. De sessies worden dan ook vaak als inspirerend, puur, toegankelijk en waardevol gezien.
"Tosca Niterink en Anita Janssen weten in respectievelijk woord en beeld mensen mee te voeren in hun belevingswereld. De gesproken columns over Tosca’s dementerende moeder zijn aangrijpend en lichtvoetig tegelijk. Dat komt doordat toon en inhoud zowel warm zijn als vertrouwd; het voelt als luisteraar alsof je live het verhaal meemaakt in plaats van dat je iets krijgt naverteld. De beelden van Anita versterken dat zeer. Dementie, op zich een zware aandoening voor patiënt en omgeving, speelt een ontspannen rol en je krijgt nergens het gevoel van beklemmende zwaarmoedigheid. Dat komt ook doordat de verhalen gaan over alledaagse dingen en waarbij de grote affectie –en soms herkenbare irritatie- tussen Tosca, haar moeder en Anita de hoofdrol spelen. Er is ook veelvuldig plaats voor de overige bewoners, het personeel en de vrijwilligers. De manier van vertellen doet denken aan hoe Bob den Uyl over zichzelf schreef; ironisch en zelf-relativerend. De luisteraars zijn op het zelfde moment getroffen door de warmte van het verhaal én de humor die in alledaagse anekdotes schuilgaan, waar Tosca een scherp oog én pen voor heeft. Haar verhalen zijn dus allerminst vluchtig en doen iedere keer weer na afloop verzuchten “hoe zou ik dat ervaren?”. De columns worden gepubliceerd in NRC, maar in combinatie met haar performance (melancholie tegelijk met een kwinkslag) en de foto’s van Anita maken ze een grote indruk."
"Ik merk dat Glenns speech, maar ook de manier waarop het geheel is verlopen, de positiviteit de gastvrijheid de openheid en het contact vooraf, mij ook zeer heeft geïnspireerd. Graag wil ik nogmaals mijn dank uitspreken daarvoor. Uit de organisatie heb ik heel veel positieve geluiden gehoord. Het is zeer gewaardeerd. Soms tot tranen toe. (Wil je ook mijn waardering en dank voor alle anderen doorgeven! Het welkom gevoel werd ook door hen versterkt; jullie zijn een mooi krachtig team zo)."
“Dank voor de mooie en goed georganiseerde sessie met Typhoon. We zijn heel blij met hoe het gegaan is. Er stromen complimenten binnen. Mensen zijn zwaar onder de indruk van Glenn. Het heeft een enorme boost gegeven aan de organisatie. Persoonlijk vond ik het knap en was ik blij hoe dicht hij op ons verzoek is gebleven, met zijn eigen verhaal. Zijn echtheid, positivisme, toegankelijkheid, taalkunsten en persoonlijke verhalen hebben mij en collega’s tot tranen toe geraakt.”