
Toen hij in de jaren zeventig in een Alkmaars zaaltje schrijver Bernlef hoorde voorlezen, wist hij: dat ga ik ook doen: Schrijven, lezen en denken. Lange tijd waren er banen en baantjes en een kronkelige schoolcarrière; dat het echte gaan schrijven tegenhielden. Totdat hij, halverwege jaren ...
Toen hij in de jaren zeventig in een Alkmaars zaaltje schrijver Bernlef hoorde voorlezen, wist hij: dat ga ik ook doen: Schrijven, lezen en denken. Lange tijd waren er banen en baantjes en een kronkelige schoolcarrière; dat het echte gaan schrijven tegenhielden. Totdat hij, halverwege jaren negentig, besluit om journalist worden en wél gaat schrijven voor kranten en tijdschriften.
In de late jaren negentig begint hij te schrijven over de multiculturele samenleving, over cultuur, welzijn en over onderwijs. Als vader van een zoon en dochter schrijft hij over hen een column. In zijn hoofd zit dan nog steeds het gedroomde schrijverschap. Dat ene eerste boek. Hij schrijft lange tijd zonder planning en publiceert onder de naam Coracias, (Scharrelaar) verhalen over mensen die hij tegenkomt: ondernemers, beeldend kunstenaars, schrijvers, een wethouder en een imam. Hij schrijft wat er voor zijn voeten komt en werkte mee aan een serie publicaties voor het Fonds Amateur- en Podiumkunsten; ondermeer een theaterproductie van “Parels voor de Zwijnen” een theatergroep uit Amsterdam.
Steeds keert hij weer terug naar huis; het huis in Utrecht met een kleine werkkamer vol boeken. Hij schrijft, maakt aantekeningen in notitieboekjes die je alleen in Middelburg kunt kopen. Soms leidt het zoemen van de PC te veel af om goed te kunnen werken. Ook dat went. Collega schrijvers werken op verschillende werkplekken; ordenen notities in dossiermappen. Hij ordent met de notitieboekjes, al slingeren die door het huis. Ook dat is ordenen. De vijftig al gepasseerd schrijft hij zijn eerste boek: Vol Hoofd, autistische notities. Hij werkt aan zijn volgende boek.
Als hij 25 jaar is houdt hij zijn eerste lezing in het Henriette Roland Holst Huis in Amsterdam. Een met de hand geschreven verhaal over de betekenis van Humanisme in het dagelijks leven. Een te ambitieus verhaal, vindt hij achteraf, voor een zaal toehoorders met een gemiddelde leeftijd van 75 jaar.
Nu houdt hij lezingen, leest voor uit eigen werk voor de NVA (Nederlandse Vereniging voor Autisme) en treedt als ervaringsdeskundige op en vertelt over autisme in de breedste zin van het woord: de rol van het onderwijs en stappen die je als ouder zelf moet zetten om van een opleiding een succes te maken. Overige passies voor hem zijn: literatuur en lezen: kranten, nieuws en het volgen van collega columnisten.
“Jeroen is op meerdere van onze bijeenkomsten zowel keynote speaker als dagvoorzitter geweest. Zijn kennis op het gebied van IT, nieuwe technologieën, management en digitalisering is enorm. Als keynote spreker heeft hij een duidelijke boodschap, onderbouwd met echte business cases en lessons learned en laat het altijd aansluiten bij het publiek in de zaal. In de rol van dagvoorzitter weet Jeroen heel goed de rode lijn van dag te bewaken en creëert hij een open sfeer met enthousiasme, waar het publiek betrokken wordt bij de presentatie. Ook is hij niet bang om het publiek te prikkelen, waardoor er levendige discussies op gang komen. Ik heb Jeroen leren kennen als een gepassioneerde professional, die altijd goed voorbereid is, meedenkt in belang van de bijeenkomst en de extra mile gaat om het optimale eruit te halen.”
“Peter Boer vertelt op nuchtere wijze, maar ook gevoelige wijze over zijn zoon. Je voelt de liefde voor zijn zoon, maar ook de strijd om hem te kunnen doorgronden. Hij durft zich kwetsbaar op te stellen door over zijn eigen gevoelens te schrijven en zijn onmacht te tonen.”
“Peter Boer is niet alleen ervaringsdeskundige op het gebied van Autisme, hij heeft ook een groot relativeringsvermogen. Dat is een bijzondere combinatie. Hij bezit een scherp oog voor details, grote luistervaardigheid en ook andere sociale vaardigheden als bijvoorbeeld invoelend vermogen zijn bij hem sterk ontwikkeld. Peter een aangename spreker en – niet te vergeten – een even ontroerende als innemende schrijver.”
“Peter kan op sobere wijze, met eenvoudig taalgebruik, tot de kern aangeven wat autisme beperkingen zijn. Wat deze beperkingen voor het eigen leven en dat van de omgeving kunnen betekenen. En hoe een persoon met deze beperking in zichzelf uiteindelijk een manier kan vinden om het leven zo sterk en stevig te leiden.
Hij is een aimabele man, die, als hij met anderen praat, hen haast voelbaar in hun waarde laat en respecteert om hoe ze zijn. Dat maakt dat Peter zich als spreker zo ontpopt dat anderen én graag naar hem luisteren én willen horen wat hij zegt én met hem van gedachten willen wisselen. Peter als spreker betekent een avond les krijgen in het leven dat zich niet automatisch aan een mens voorbijtrekt.”