Professor Francis Fukuyama

Over Francis Fukuyama

Francis Fukuyama is een Amerikaanse politicoloog en filosoof. Hij is momenteel verbonden als hoogleraar aan de Johns Hopkins University in Baltimore. Hij werd vooral bekend als neoconservatief denker. Zijn bekendste werken zijn The end of history and the last man (1992) en The great disruption (1996).

Fukuyama is een van de oprichters van het Project for the New American Century en werd daarom tot de neoconservatieven gerekend. De Amerikaanse invasie van Irak in 2003 keurt hij echter af en over de neoconservatieven spreekt hij inmiddels in de derde persoon. In een interview met de VPRO zei hij dat als hij zelf de "Marx" van deze beweging is, dat de regering-Bush dan "leninistisch" bezig is.

Fukuyama is lid van de Presidentsraad over bio-ethiek en zit in de adviesraad van verschillende andere instellingen.

In zijn bekendste boek The end of history and the last man (Het einde van de geschiedenis en de laatste mens) verdedigt Fukuyama de stelling dat het einde van de Koude Oorlog meteen ook het einde van de ideologische evolutie van de mensheid ten einde zal blijken te zijn en dat de Westerse liberale democratie universeel gezien als ultieme vorm van regeren zal worden beschouwd.

Daarnaast probeert hij de verschillende vormen van kritiek te weerleggen die filosofen als Nietzsche, Marx en Rousseau hebben geüit op de liberale vrije-markt-democratie. Fukuyama baseert zich daarbij op de ideeën van de filosoof Alexandre Kojève. Opvallend is dat Kojève een hele andere visie op het werk van Hegel heeft dan Karl Popper. Karl Popper noemt in zijn werk The Open Society and Its Enemies (1945) Hegel samen met Marx en Plato als een vijand van de open samenleving. Alexandre Kojève ziet Hegel juist als een voorstander van de liberale (open) samenleving.