Esther-Clair Sasabone

Over Esther-Clair Sasabone

Esther-Clair Sasabone groeit op in het West-Brabantse Zevenbergen met een Molukse vader en een Nederlands/Schotse moeder. Haar chronische nierziekte weerhoudt haar er niet van om haar ambities te volgen.

Na haar Middelbare school te hebben afgerond besluit zij om de Lerarenopleiding in Utrecht te gaan volgen. Het wordt het vak Nederlands. Na genoten te hebben van haar stageperiode, kiest ze er toch niet voor om voor de klas te gaan staan. Ze voelt zichzelf nog te dicht bij de leerlingen staan.

Dus probeert ze verschillende werkplekken uit, zoals het Moluks Museum, het Spoorwegmuseum en Paramedicum. Tijdens deze banen wist Esther-Clair altijd tijd te vinden voor maatschappelijke projecten. Zo wordt ze in 2000 de gastvrouw van een site over bloedarmoede, waarvoor zij columns schrijft en vragen van nierpatiënten beantwoordt. En schrijft ze in 2002 mee aan het boek: “Mijn Mojang komt van Tuhaha”, waarmee ze haar Molukse roots onderzoekt door de eerste en tweede generatie Molukkers van haar “kampong” te interviewen. In datzelfde jaar begint ze ook met haar werk bij de Kindertelefoon, waar ze vijf jaar met veel plezier werkt.

Maar lang voor die tijd, besluit ze haar werkelijke passie te volgen. In 1999 zet ze haar eerste stappen in de radiowereld door als vrijwilliger te gaan werken bij het toenmalige Utrecht FM, regioradio. Daar maakt ze haar eerste radioreportages en doet ze haar eerste presentatie-ervaring op. En dan is de geest uit de fles: stagelopen bij de NPS en meer werkervaring bij lokale omroepen, leidt uiteindelijk tot een contract bij de RVU (Radio 5). Anderhalf jaar werkt ze als verslaggeefster/ presentatrice op locatie bij het programma: Halte 747.

Na een paar jaar verlaat Esther-Clair de radiowereld om meer ervaring met spreken in het land op te doen. Dit doet ze o.a. bij de landelijke campagne “De uitdaging voor...”, waar ze verslag doet via internet en presentaties verzorgt in diverse steden in Nederland.

In 2006 komt de comeback in medialand voor Esther-Clair. Ze krijgt de kans om het jongerenprogramma “WatNou..?!” van de NMO te presenteren. Een droom komt uit. Tijdens de “WatNou..?!”-periode leert zij enorm veel over de islamitische cultuur en groeit haar netwerk.

Ze wordt regelmatig gevraagd als dagvoorzitter of debatleider in het land. Door opdrachtgevers en publiek wordt ze beschreven als: toegankelijk, helder, betrokken, goed in het informeel brengen van een formele boodschap. Andere reacties zijn: “Ze kan lastige materie met een vanzelfsprekende flair brengen” en “Alsof je bij haar op bezoek bent en toch belangrijke informatie meekrijgt...”

Op haar kaartje staat “presentatie & theater”. Toneel en theater is een tweede passie waarvoor zij naast alle andere drukke bezigheden altijd tijd heeft gemaakt. Zelf in diverse theaterstukken spelen en jongeren begeleiden hierin zijn twee voorbeelden. In januari 2008 begint EC met het ontwikkelen van een eigen theatershow: “Pulang, over verlangen en thuiskomen.” De première vindt plaats op 12 mei 2008 in het Moluks Museum.

Toevoeging:

Het is goed om te weten dat Esther-Clair behalve radiovrouw, presentatrice, en theatermaakster, tevens vanaf haar derde levensjaar nierpatiënte is. In De Grote Donorshow (1 juni 2007) doet zij mee als kandidaat en vertelt zij haar verhaal. Ze vindt het erg belangrijk dat de roep om meer donoren gehoord blijft en er steeds opnieuw wordt uitgelegd waarom dit een belangrijk onderwerp is.