Fabian Touw

Over Fabian Touw

Studeren op straat en in schoolbanken

Mijn jeugd was welbewogen, wat bestond uit criminaliteit en het straatleven. De opleiding die ik toentertijd genoot was gedeeltelijk op straat en studerend op school. Ik groeide op in een gebroken gezin waarbij uithuisplaatsing noodzakelijk was.

Na 1 jaar keerde ik terug binnen het gezin. Ik had moeite om mijn relatie met mijn zusje en mijn moeder liefdevol op te bouwen. Lief hebben was mij op dat moment vreemd, ik wist mij hier geen raad mee. Ik had ook niemand in mijn omgeving om hierover te praten en/of die mij hierin kon begeleiden.

In deze fase van mijn leven kreeg ik te horen dat mijn vader in Suriname was overleden. Het contact was al minimaal. Vervolgens kreeg mijn moeder te horen dat zij gediagnostiseerd was met borstkanker. Daar stond ik dan als 20-jarige student, naast mijn studie en een bijbaantje, nu ook dus de zorg voor mijn 13-jarige zusje. Het piekmoment was tijdens de chemokuur van mijn moeder, zij was ten einde raad en levensmoe. Mijn wereld stond op dat moment op zijn kop en ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Ik kon mijn eigen moeder niet eens een oprechte knuffel geven.

De weide wereld in met een getraumatiseerde Bagagetas

Daar ging ik dan als 26 jarige avonturier de weide wereld in met, uiteindelijk toch een diploma op zak en een bagagetas vol trauma’s (boosheid, angst, verdriet, bewijsdrang, onzekerheid, sociaal- en communicatief niet ontwikkeld en compassieloos). Het was een onbewust patroon geworden, gewoontes, een levenspatroon. Hier was het koeierproces geboren. ‘Koeieren’ is het herkauwen van mijn verleden en toekomst. Dit waren mijn zorgen, gedachtes en angsten. Mijn grootste probleem was dat ik mij hiermee identificeerde. Ik verbleef daarom dan ook een lange tijd in mijn psychologisch gecreëerde ‘weiland’, oftewel mijn gevangenis.

Ondernemen

Tijdens het opzetten van mijn onderneming kreeg ik in het begin afwijzingen van verschillende banken, maar uiteindelijk was er een bank die wel in mijn plan geloofde. Ik had een krediet van ‘25000 euro’ en ‘10.000 euro’ eigen geld, met als onderpand mijn koopwoning.

Overdag was ik accountmanager en in de avond ondernemer. Werkweken van meer dan 60uur was mij niet vreemd. Eerste prioriteit was het afbetalen van mijn schuld, deze had ik ook vrij snel afgelost. Fysiek hard werken, buiten mijn comfortzone, was mij niet vreemd. Ik was in staat mijn woede en onzekerheid om te zetten in brandstof, welke nodig was voor het succesvol zakelijk ondernemerschap. Helaas was dit presteren om het presteren en ontbrak hierbij de oprechtheid en betrokkenheid in dit proces. Wel zakelijk succes, maar ik had geen oprecht succes in mijn privéonderneming.

Het in stand houden van nare gewoontes, uit de weg gaan van confrontaties en het handelen uit angst. Allemaal met de intentie om maar niet in contact te komen met de werkelijkheid, oftewel met mijn gevoel. Ik noem dit mezelf kunstmatig in leven houden. Dit had niks te maken met sterk oprecht leven.

Succesvolle privé-onderneming

Hoe kon ik een betrokken gezamenlijke relatie opbouwen of onderhouden met mijn partner als mijn relatie met mezelf onderontwikkeld was. Laat staan het opvoeden van een kind! Ik had mijn handen vol aan het heropvoeden van mezelf. Hoe kon ik mijn oprechte ‘happinez’ vermenigvuldigen in ‘real life’? Één groot pluspunt in deze fase van mijn leven, was een diepe emotionele explosieve val naar beneden. Toentertijd zag ik dat natuurlijk niet als pluspunt, maar doormiddel van geen stabiliteit in mijn leven was er ruimte voor een mogelijke verandering. Deze verandering was mijn oprechte succes. Ik zag in dat ik moest ontsnappen uit mijn weiland. Het continueren van mijn zakelijke doelstellingen, stond gelijk aan het behouden van mijn weiland, oftewel het blijven koeieren.

Relatie met mezelf

Mijn huidige relatie is tegenwoordig fantastisch, vanwege mijn optimale innerlijke management die ik mezelf heb aangeleerd. Ik had meer ruimte en lef om mijn bagagetas te bekijken en ermee te spelen, want durven spelen is groeien. Ik nam echt de tijd om ‘geduld’ opnieuw uit te vinden. Ik kon pas oprecht en een betrokken relatie met mezelf opbouwen en onderhouden als ik eerst mijn eigen bagagetas goed reset. Dan pas ervaar je lange termijn succes, dan pas kon ik ’traumaloos’ zijn. Ik kon nu over het hek van het weiland klimmen en mij echt vrij bewegen waar en wanneer ik dat wilde, zonder mijn zware bagagetas. Als ik zo nu en dan mijn bagagetas weer eens open maak kan ik er wel om lachen, want mijn gecreëerde weiland is onvindbaar geworden.

Als je een succesvol zakelijk leven hebt, hoef je niet perse een succesvol privéleven te hebben. Dit door het door jouw gecreëerde weiland. Maar als je een succesvolle privé-onderneming hebt, heb je meestal ook een succesvol zakelijk leven. De goed geïnformeerde onwetendheid is dan namelijk niet meer dominant aanwezig.

Kortom: Vanaf het moment dat ik mijn innerlijke management beheerste doormiddel van de ‘Reset your Bag’ methode, is mijn privé-onderneming nooit meer per ongeluk gezond en efficiënt.