Tijdens de lockdown achter de tralies

Om de gedetineerden toch te helpen met hun persoonlijke ontwikkeling, organiseren we zogenaamde peptalks. Samen met Peter Faber en Andrea Harrell verzorgt Minchenu Maduro die via Skype. Elke dag duiken we samen met de gedetineerden in hun levens aan de hand van ‘quotes’. Vandaag is dat ‘Try to be a rainbow in someone else’s cloud’ van Maya Angelou.

Tu tu tu teh tu tu: het is dinsdagmorgen en ik krijg een Skype-oproep binnen. Het is Mark*. “Goedemorgen, hoe gaat het met jullie?”, vraagt hij enthousiast. Peter steekt van wal over zijn ochtendritueel. “Mark goed je te zien. Je ziet er fris uit. Iedere ochtend doe ik een bootcamp met mijn emoties. Contact maken met mijn woede, liefde, blijdschap, verdriet en angst.” Peter trekt hier gekke bekken bij en wappert heen en weer met z’n handen. Mark is zichtbaar geanimeerd.

De ‘quote’ van deze week gaat over een regenboog zijn in iemand anders’ wolken, “voor wie ben jij dat?”, vraag ik. “Voor mijn gehandicapte broer”, zegt Mark meteen. “Hoe kan je dat zijn vanuit de gevangenis?”, vraag ik. “Sinds het overlijden van onze ouders ben ik de enige die hij nog heeft. Hij woont in een speciaal tehuis waar ik niet met de gevangenistelefoon naar toe kan bellen, maar er zijn hele aardige bewakers hier. Zij hebben geregeld dat ik op kantoor mag bellen.”

“Wat fijn zeg, wanneer in jouw leven was iemand een regenboog in jouw wolk?” “Dat was vorig jaar toen ik down was en mijn vader tegen me zei: “Pas goed op jezelf. Je bent goed bezig en toen gaf hij me een kus.” “Wat deed dat met je?” “Het voelde wel raar, want hij had me nog nooit gekust sinds ik volwassen ben. Maar ook wel goed, want dit was de laatste keer dat ik hem gezien had. Twee dagen later is hij overleden.”

Er valt een stilte. “Wat verschrikkelijk voor je”, stamel ik. “Wat heeft jouw vader je meegegeven voor het leven?” “Dat ik altijd mijn best moet doen. Als ik vrij kom, ga ik verder met mijn bedrijf en zal ik er alles aan doen om iets goeds te betekenen voor de jongens die het moeilijk hebben.”

Wij zijn allemaal mensen

Dit gesprek bevestigt mijn geloof in menselijkheid. Je kan vreselijke dingen hebben gedaan, in relatie tot elkaar zijn we allemaal mens. Ieder mens kan van toegevoegde waarde zijn. Zelfs gedetineerden stelden voor om tijdens de coronacrisis kaartjes te sturen naar eenzame ouderen. Marks verhaal raakt me ook omdat het bewijst dat we niet moeten uitstellen om tegen dierbaren te zeggen dat we van hen houden. Heb jij dat appje al gestuurd? Ga even langs of stuur een kaartje, het zal jullie beiden een fijn gevoel geven.

Als Mark een paar weken later weer vrij is, vraag ik hem naar zijn boodschap voor de wereld. Vastberaden antwoordt hij: “Wees lief voor elkaar en gun elkaar.” En daar kan ik het alleen maar mee eens zijn.

*Naam gefingeerd

Bron: ACADEMY Magazine 2021-2022