Leiderschap in de Wildernis: Lessen van een Extreme Avonturier

Als Emiel Garstenveld, de Walking Soldier, zijn deze uitdagingen aangegaan op expedities zoals de 1500 km door Zambia, de jungle van Thailand, 3000 km te voet door Nieuw-Zeeland, en nu deze tocht in Madagascar. Deze blog vertelt hoe het leiden van een divers team door pijn, droogte en gevaar waardevolle lessen over teamleiderschap oplevert – en waarom deze lezingen jouw organisatie zullen inspireren om grenzen te verleggen.

De tocht naar Morondava maakte blaren en watertekort de grootste vijanden. Na dagen lopen waren de voeten van het team kapot, elke stap een marteling. De lokale gidsen, meesters van het terrein, aarzelden bij de lange nachtetappes in gebieden waar slangen en insecten loerden; de avonturiers, bruisend van energie, dreigden soms roekeloos te worden. Effectief leiderschap betekende iedereen anders benaderen: de gidsen kregen vertrouwen door hun kennis van veilige routes te waarderen, terwijl de avonturiers duidelijke grenzen kregen om risico’s te beperken. Toen een watertekort toesloeg in een droog, rotsachtig gebied, met de dichtstbijzijnde bron kilometers verderop, werd het team onrustig. Een les uit de defensietijd hielp: focus op de volgende stap, niet op de dorst of pijn. Water werd gerantsoeneerd, de route herberekend, en stap voor stap werd het volgende kamp bereikt, door mentale kracht en eenheid.

Op een verzengende vlakte, waar de hitte genadeloos was en blaren het lopen bijna onmogelijk maakten, dreigde een gids te bezwijken. Door zijn voeten te helpen verbinden, een slok water te delen en het team te herinneren aan het doel – Morondava bereiken – werd de groep gemotiveerd. Het tonen van doorzettingsvermogen, ondanks brandende pijn en uitdroging, inspireerde iedereen om verder te gaan. In een gevaarlijk gebied, waar losse rotsen en steile afgronden op de loer lagen, werd de terreinkennis van de gidsen benut om veilige paden te vinden, terwijl de avonturiers taken kregen om het tempo hoog te houden. Zo ontstond saamhorigheid, zelfs onder extreme omstandigheden.

Leiderschap in Madagascar ging om meer dan alleen het team bijeenhouden; het ging om het vinden van balans in chaos. Door empathie, zoals het helpen van een gids met zijn wonden, en door duidelijke richting, zoals het sturen van avonturiers in risicovolle zones, werd het team één. De dreiging van watertekort en de pijn van blaren werden obstakels die samen overwonnen werden, met een gedeelde focus op het einddoel.

Waarom Emiel Garstenveld boeken voor jouw evenement? Deze lezingen, geworteld in extreme ervaringen zoals de tocht naar Morondava, maken teamleiderschap tastbaar. Met meeslepende verhalen over het leiden van lokale gidsen en avonturiers door pijnlijke blaren, watertekort en gevaarlijke wildernis, gecombineerd met praktische inzichten uit een defensieachtergrond, blijft het publiek geboeid. Ze leren hoe een divers team geleid wordt door crisis, met empathie, focus en mentale kracht.