Groene investeringen: Laten Nederlandse CFOs zich aftroeven door de Minister van Financiën?

Zelden zichtbaar, toch cruciaal: de laatste tien jaar is er in de wereld een mooie markt voor groene investeringen ontstaan. Bedrijven en overheden hebben bij grote beleggers grofweg EUR 525 miljard geleend voor windmolens, zonnecellen, waterkrachtcentrales, energieëfficïente gebouwen, elektrisch vervoer. Honderden partijen bieden duizenden transacties aan, uit inmiddels circa 50 landen. Ook Nederland doet mee.

We zien een aantal bekende namen, zoals ABN AMRO, ING of Rabobank, Alliander of TenneT, innogy (eigenaar van Essent), de Nederlandse Waterschapsbank of Bank Nederlandse Gemeenten. Sommige bedrijven, zoals Akzo Nobel of DSM, hebben met hun banken speciale groene leningen afgesloten. En de Minister van Financiën heeft een groene staatslening aangekondigd, het voorbeeld van onder meer België, Frankrijk, en Polen volgend.

Toch missen veel klinkende Nederlandse bedrijfsnamen. Waar blijven Aalberts, BAM, Boskalis, Heineken, of Wereldhaven, om maar een paar te noemen?

We hebben onze bedrijfswereld hard nodig om opwarming van de aarde tegen te gaan. Redenen voor urgentie zijn er voldoende. Dit nog zo prille jaar heeft alweer tal van records gebroken, met nooit eerder gekende hitte, droogte, Bijbelse vissterfte en tegelijkertijd overstromingen in Australië, kouderecords in de VS, kinderen in korte broeken in onze tuinen medio februari. We moeten snel en op ongekende schaal maatregelen nemen om minder broeikasgassen uit te stoten. We moeten ons aanpassen aan opwarming die niet meer tegen te houden is, zeker in ons laaggelegen land. Nederlandse bedrijven hebben de oplossingen. Beleggers wereldwijd staan klaar om ze te financieren.

Ook namens úw pensioen vragen verantwoorde beleggers als APG en PGGM, of verzekeraars als NN IP, hardop om meer groene projecten. Ze zoeken die vooral in sectoren waar nog grote klimaatwinsten te behalen zijn, via industriële efficiëntie en elektrificeren. Denk aan de bouw, cement en beton, metaal en mijnbouw, petrochemie; maar ook vliegverkeer, auto’s, vrachtwagens, en schepen.

Dat klinkt alles behalve groen. En daarom gaat het nou juist! Ja, deze sectoren zijn vervuilend. Maar nee, ze zullen niet uit de reële economie verdwijnen. Integendeel, sommigen hebben we hard nodig voor een schonere economie: zonder koper immers geen windmolens, zonder silicium geen zonnecellen.

Echter – daar waar grijs groen moet worden, is geloofwaardigheid essentieel. Bedrijven moeten bereid zijn om over diepgaande strategiewijzigingen na te denken. Ze moeten groene intenties waarmaken middels tastbare klimaatmaatregelen – en dat niet in de marge maar in hun kernactiviteiten. Ondanks hoorden we dat mijnbouwer Glencore de productie van kolen niet meer gaat uitbreiden. Concurrent Rio Tinto heeft zijn kolenactiviteiten geheel verkocht. Dichter bij huis vernemen we dat Shell rond 2030 een van ’s-Werelds grootste stroomproducenten wil zijn.

Een op investeringen gericht debat over dit soort bedrijfstransities is tot nog toe onvoldoende in de financiële markten gevoerd. Toch is dat heel hard nodig. Alleen dan ontwikkelen wij een financiële marktplaats die als katalysator voor het vergroenen van de reële economie dient. Voor úw pensioen, voor een schoon en toekomstgericht Nederland, voor de toekomst van onze kinderen!

De beleggers staan klaar. De Minister van Financiën laat zien hoe het moet. Nu nog de CFOs van Hollands bedrijfsglorie.