Vlees: mijn pleidooi is tweeledig

In navolging van het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap besloot afgelopen week Amsterdam dat evenementen, borrels en vergaderlunches van de gemeente in de toekomst in principe alleen nog maar vegetarisch gecaterd worden. Vleesconsumptie gaat immers gepaard met allerlei vormen van geweld: tegen dieren, mensen en tegen de planeet. De media berichtten dat dieren in Belgische slachthuizen stroomstoten en stokslagen krijgen. In India lees je in kranten als de Mumbai Mirror en The Times of India verhalen over ‘beef lynchings’: biefstukminnende moslims worden door hindoes een kopje kleiner gemaakt.

India, met stip op nummer 1 als vegetarisch walhalla, heeft met minister-president Narendra Modi de meest invloedrijke vegetariër ter wereld binnen zijn grenzen. Wij hebben in Nederland onze eigen mini-Modi: Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren. Ongeacht het onderwerp sluit ze haar speeches graag af met ‘Voorts ben ik van mening dat er een einde moet komen aan de bio-industrie’. Ze doet dat in navolging van de Romeinse senator Cato, die Carthago graag verwoest zag. De aanhouder wint en Cato kreeg uiteindelijk helaas gelijk. Eeuwig zonde, want ik koester sympathie voor de Carthaagse generaal Hannibal, maar met Thiemes stelling heb ik wel iets.

De vleesproductie is nu al goed voor 14% tot 18% van de emissie van broeikasgassen wereldwijd, net zo veel als de uitlaatgassen van de transportsector. De VS consumeert 90 kg vlees per persoon per jaar, de Europese Unie 65 kg en China 50 kg. Het is maar goed dat India met 1,3 miljard inwoners maar 3 kg per persoon verorbert. De huidige trend, een stijging van 76% tot 2050, is een waar horrorscenario. Het is bijna onmogelijk om de klimaatdoelstellingen van Parijs te halen zonder een drastische wijziging van ons dieet. Vergeet ook de andere duurzaamheidsdoelen niet: vleesproductie verbruikt buitensporig veel vers water.

Onderzoekers becijferden wat er zou gebeuren in het (hypothetische) geval dat alle Amerikanen vlees door bonen zouden vervangen. De VS zou in één klap dicht bij de door Barack Obama in 2009 beloofde CO2-reductiedoelstellingen komen.

Voor we de rest van de wereld meekrijgen, kunnen we vast in eigen land beginnen. Mijn pleidooi is tweeledig. Laten we ten eerste vlees bijzonder maken en het hooguit twee keer per week op tafel zetten; de rest van de week laten we het bij een eitje. Verder stel ik voor om bij zakelijke events voortaan de verstokte vleeseters hun dieetwens expliciet van tevoren te laten opgeven en bij geen bericht een vegetarische maaltijd te serveren.