Midas Dekkers

Over Midas Dekkers

De ene bioloog oefent zijn vak uit met een verrekijker, de andere met reageerbuizen. Midas Dekkers (1946) doet het met typemachine, microfoon of camera. Zijn interesse voor dieren bloeide op tijdens zijn studie in Amsterdam, zijn interesse voor mensen werd gewekt in het ouderlijk café. Meestal schrijft Midas Dekkers over de raakvlakken tussen beide. Omdat die nogal merkwaardig zijn, valt hierbij meer dan eens te lachen. Voor je het weet heb je er echt iets van opgestoken. Na zijn studie begon hij met het schrijven van korte stukjes over dieren. Hij leverde bijdragen voor onder andere NRC Handelsblad, de Volkskrant en de Vara-Gids.

Voor de Vara maakte hij de tv-programmas ‘Midas’, ‘Gefundenes Fressen’ (over eten), ‘Eerste druk’ (over boeken) en voor de VPRO de kinderuitzendingen ‘Max laadvermogen’ en ‘Pootjes’.

Tot 2007 sprak Midas Dekkers elke zondagmorgen zijn column uit in het VARA-radioprogramma ‘Vroege Vogels’. Van de bundels die hiervan verschenen, is ‘De Gnoe’ (1998) de laatste. Een groot succes was ‘Lief dier’ (1992), over de uiterste consequentie van de liefde tussen de mens en dier: de bestialiteit. In ‘De Vergankelijkheid’ (1997) verzet Midas Dekkers zich tegen de tijdgeest die alles verheerlijkt wat jong is en het oude verguist. Zijn kinderboeken werden meermalen bekroond met de Zilveren Griffel en de Vlag en Wimpel en vertaald tot in het Japans en Baskisch toe.

Ook veel succes oogstte Dekkers met ‘De Larf’ (2002), waarin hij op verfrissende manier kinderen onder de loep neemt. Een kind is geen kleine volwassene waar van alles aan mankeert, maar een geheel eigen wezen. In ‘De Larf’ vergelijkt Midas Dekkers ‘het jong van de mens’ met de jongen van insecten.

Naast drie Zilveren Griffels en twee Vlag en Wimpels, werd hij onder andere benoemd tot Mercur Columnist van het jaar 2002, won hij samen met het programma ‘Vroege Vogels’ de Prins Bernhard Cultuurfondsprijs voor Natuurbehoud in 1994 en de Eureka Wetenschapsprijs 2003.

Over zijn met de Zilveren Griffel gekroonde boek ‘Het grote moment. Hoe dieren geboren worden’, zei de jury het volgende: “Karakteristiek voor Dekkers zijn de formuleringen die niet alleen geestig zijn, maar door middel van originele beelden duidelijk maken wat moeilijk te snappen is. Daarmee zeggen we niets nieuws: Het is al meermalen vastgesteld bij eerdere bekroningen. De jury heeft besloten dan maar in herhalingen te vervallen omdat dit boek opnieuw een Zilveren Griffel waard is.”