Micky Hoogendijk

Over Micky Hoogendijk

Micky Hoogendijk is geboren in Amsterdam. Samen met haar moeder Gine Hoogendijk woont ze daar tot haar achtste. Haar grootvader Dirk Albert Hoogendijk was een vooraanstaand kunsthandelaar. Hoogendijk groeit op tussen kunstenaars, galeristen, theatermakers, acteurs en dansers. Na haar verhuizing naar Overijssel brengt zij veel tijd door in het atelier van haar stiefvader, de schilder Roelof Frankot. In Amsterdam voltooit Hoogendijk de Vrije School en raakt ze begin jaren 1990 verzeild in de kunstscène door haar relatie met kunstenaar Rob Scholte. Als jonge twintiger wordt zij directeur van de Rob Scholte BV en werkt mee aan zijn monumentale wand- en plafondschildering Après Nous le Deluge in Nagasaki in Japan. Eind 1994 vindt in Amsterdam een bomaanslag plaats op de auto waarin zij zitten. Hoogendijk vestigt zich in 1997 weer in de hoofdstad. Zij richt Micky Hoogendijk Productions op en wordt creative director van Supperclub, een spraakmakende kunstenaarssociëteit. Nederlandse bekendheid verkrijgt ze vanaf 2000 met een rol in de televisiesoap Goede Tijden, Slechte Tijden.

In 2002 vertrekt Hoogendijk naar Los Angeles voor een studie method acting bij de Eric Morris Actors Workshop. Ze speelt in Raising Helen naast Kate Hudson, werkt met Rutger Hauer en stelt haar gezicht beschikbaar voor de creatie van een personage in de computergame Killzone. In 2006 richt ze filmproductiemaatschappij Dramatic Beat op en ontwikkelt een videosite voor jonge filmmakers. Het New York Independent Film & Video Festival nomineert haar in 2008 als ‘beste actrice in een feature film’ voor haar rol in Blindspot. In Nederland verschijnt Hoogendijk in verscheidene films en series en verricht ze modellenwerk voor couturiers als Mart Visser. Tot 2012 werkt ze als televisie- en filmactrice en presentatrice.

De fotocamera die Hoogendijks moeder Gine haar geeft vlak voordat zij in 2009 overlijdt, blijkt een life changing geschenk: de camera wordt de leidraad van haar bestaan. In San Francisco, Los Angeles en Austin bekwaamt zij zich als fotograaf en legt haar focus op de autonome portretfotografie. In 2012 zijn enkele van haar foto’s voor het eerst te zien in een tentoonstelling bij Art Platform in Los Angeles. In de jaren die volgen exposeert Hoogendijk veelvuldig in de Verenigde Staten en in Nederland, maar ook in België, Groot-Brittannië, Turkije, Canada, Mexico, Colombia en Japan. In 2015 heeft ze haar eerste solotentoonstelling in Amsterdam bij Eduard Planting Gallery, The Other Side of Fear Is Freedom. Haar eerste museale overzicht, Through the Eyes of Others I See Me, wordt getoond in Museum Jan van der Togt in Amstelveen in 2017. Tegelijkertijd verschijnt bij Uitgeverij Terra een publicatie met een overzicht van haar werk. Hoogendijk wordt vertegenwoordigd door galeries in Amsterdam, Londen, Houston en Mexico City.

Na talloze omzwervingen over de wereld woont Hoogendijk sinds 2018 weer in Nederland. Eerst heeft ze in het Noord-Brabantse Hoogeloon haar eigen studio en galerie. In binnen- en buitenland stelt ze haar fotografie tentoon en, vanaf 2020, ook haar bronzen sculpturen. In 2022 verschijnt bij Waanders Uitgevers de monografie KRACHT kwetsbaarheid – Micky Hoogendijk, fotografie en sculpturen van de hand van Karin van Lieverloo. In het voorjaar van 2023 keert Hoogendijk terug naar Amsterdam. Daar woont en werkt ze in het Amsterdamse School-monument Huize Zonnewijzer waar ook Gallery The Ones at Home is gevestigd, een samenwerking met tuinontwerper Erwin Stam. Op deze plek creëert Hoogendijk nieuw werk en toont dat op aanvraag.

In April 2024 kondigt Studio Micky Hoogendijk met trots de onthulling aan van “The Ones” bij de ECC Personal Structures tentoonstelling tijdens de Biënnale van Venetië aan. Micky Hoogendijk, bekend om haar introspectieve werk, presenteert haar nieuwe aanvulling op de familie, “The Ones I – Larger Than Life versie”, een monumentaal vier meter hoog bronzen sculptuur die getuigt van de harmonie tussen kwetsbaarheid en kracht, en het belang van eenheid onder mensen.

Het thema “Verbinding” is eigenlijk iets dat in al haar presentaties de rode draad vormt.