
Relaties in de meest brede zin van het woord, is één van de vele thema's waarover zij op een humoristische, bespiegelende en altijd praktische manier kan verhalen. Of het nu gaat over de relatie tussen man en vrouw, de overspelige relatie, de relatie tussen moeder en kind, tussen broer en zus of ...
In de film ‘Het Doet Zo Zeer’ schetst Heleen van Royen een portret van haar moeder bij wie beginnende dementie is geconstateerd.
Een portret van zeer dichtbij: Heleen bedient de camera grotendeels zelf. In een periode van ruim een jaar volgt ze haar moeder in alledaagse situaties en in de tocht langs artsen, zorginstellingen en klinieken. Moeilijke beslissingen over verhuizen, over euthanasie en kostbare momenten van samenzijn wisselen elkaar af.
Een liefdevolle, herkenbare, pijnlijke en vaak bijzonder grappige ode aan het leven, met dank aan Heleens moeder, mevrouw Breed.
Heleen van Royen heeft een speciale lezing gemaakt over haar moeder. Tijdens de presentatie neemt Heleen, aan de hand van 8 exclusieve fragmenten uit de film ‘Het doet zo zeer’, de aanwezigen mee tijdens de ‘reis’ die zij met haar moeder maakte tijdens het proces van thuis wonen, mantelzorgwoning, ziekenhuis naar verpleeghuis. Heleen vertelt over het dementie proces, mantelzorgen en geeft een “achter de schermen” kijkje van haar leven en dat van haar dementerende moeder. De presentatie duurt 45-60 minuten en daarna is er nog de mogelijkheid om vragen te stellen. Indien gewenst kan dit ook tijdens de presentatie, afhankelijk van de insteek van de dag.
Heleen van Royen is de meest bekende, meest beruchte én best verkopende Nederlandse auteur van dit moment. Ze debuteerde in het jaar 2000 met `De gelukkige huisvrouw´, waarvan tot nu toe meer dan 150.000 exemplaren over de toonbank gingen. Het boek verscheen in acht (!) landen, een bewerking tot toneelstuk volgde en een film is verschenen.
Mei 2003 verscheen `Godin van de jacht´, dat van niets op nummer één in de bestsellerlijsten binnenkwam. `Godin van de jacht´ is de best verkochte Nederlandse roman van 2003 en werd genomineerd voor de NS Publieksprijs.
Naast haar romans, verwierf Van Royen naam en faam door haar columns in Het Parool. Haar stijl is brutaal, openhartig, ontroerend en scherp. Humor is haar handelsmerk. Van Royen schuwt geen enkel onderwerp en neemt nimmer een blad voor de mond: ze kan de ene week een borstvergroting overwegen, zich de week daarop zich zorgen maken over de gebroken heup van haar schoonmoeder en zich weer een week later voorstander verklaren van de oorlog in Irak. Haar onthullende columns over de Amsterdamse wethouder Oudkerk veroorzaakten een landelijke rel. Van Royens spraakmakende columns zijn eind 2003 gebundeld onder de titel `Je zal er maar mee getrouwd´ zijn, een uitspraak uit 1991 van SBS-programmamaker Ton van Royen. Maart 2004 wijdde HP/De Tijd een omslagartikel aan `Het fenomeen Heleen van Royen´.
Relaties in de meest brede zin van het woord, is één van de vele themas waarover zij op een humoristische, bespiegelende en altijd praktische manier kan verhalen. Of het nu gaat over de relatie tussen man en vrouw, de overspelige relatie, de relatie tussen moeder en kind, tussen broer en zus of de relatie tussen collegas op de werkvloer.
Van Royen geeft geregeld lezingen in het land. Haar werk leent zich goed voor voordracht én interactie met de zaal. Er ontstaan soms heftige discussie onder de aanwezigen.
Dankzij haar journalistieke achtergrond is Heleen van Royen uitstekend geschikt als dagvoorzitter, ze is in staat zich snel in te lezen in onderwerpen, ze is van nature nieuwsgierig en altijd goed gemutst.
‘Ik ben schrijver. Liever zou ik sekssymbool of fotomodel zijn, maar dat zit er niet in. Met één meter 68 ben ik te klein om fotomodel te zijn. En een sekssymbool met een A-cup schopt het niet ver, zoveel is zeker. (…) Omdat ik niet kan leven van mijn uiterlijk, ben ik gaan schrijven. Het heeft aardig uitgepakt. Heleen van Royen in `Je zal er maar mee getrouwd zijn´.
“Heleen van Royen kan scherp en bot zijn, moederlijk en liederlijk, charmant en larmoyant maar ze is bovenal geestig en altijd zichzelf.” (Daphne Deckers.)
“Van Royen is een literaire provocateur. Ze brengt een nieuw type roman de Nederlandse literatuur binnen, waarin ze met volle kracht de vloer aanveegt met het zoetige genre van de Bildungsroman van schrijfsters als Isabel Allende of, bij ons, Margriet de Moor, Tessa de Loo en Nelleke Noordervliet […] Ze drukt de lezer keer op keer met zijn neus op de feiten.” (Schrijver/recensent Kees t Hart.)
“Leven zonder lef is bijna net zo erg als leven zonder sex! Als er iemand is die dat kan verwoorden, is het Heleen van Royen.” (Peter R. de Vries)