Publiek-private samenwerking is een beproefd recept

Het is inmiddels een indrukwekkende lijst van ‘issues’ waar overheid en markt op werkvloerniveau veel meer aan elkaar hebben dan gedacht. Denk aan versnelling van duurzaamheidsbeleid, energietransitie en klimaatadaptatie. Of verbetering van het functioneren van overheidsorganisaties. Wat te denken van vereenvoudiging van vergunningverlening, toezicht en handhaving en bevordering van integrale veiligheid?

Er is ook grote behoefte aan betere jeugdzorg, meer preventie van huiselijk geweld en kindermishandeling en verbetering van leefbaarheid, burger- en bewonersparticipatie. Ook willen we de circulaire economie dichterbij brengen en de detailhandel en lokale bedrijvigheid beschermen. En dan is er de enorme bouwopgave. Ten slotte wordt ondanks maatschappelijke weerstand hard samengewerkt aan pragmatische bestrijding van gevaarlijke en milieuvervuilende stoffen, zoals asbest en stikstof.

Zeker resultaat

Rijkswaterstaat moest na Kamervragen een acute en drastische inhaalslag plegen op het gebied van onderzoek aan asbestgevaarlijke Rijksobjecten. Dankzij de opstelling van een publiek-private raamovereenkomst is succesvolle samenwerking tot stand gebracht tussen Rijkswaterstaat en de asbestinventarisatiebranche als werkbaar alternatief voor tijdrovende en dure aanbestedingsprocedures. Resultaten: enorme tijd- en kostenbesparing voor Rijkswaterstaat. De opdrachten gaan alleen naar bonafide ondernemers.

Tijdens jaarlijkse publiek-private overlegbijeenkomsten tussen zorgaanbieders, ervaringsdeskundigen en gemeentelijke afdelingen jeugdzaken, worden afspraken gemaakt over preventie van huiselijk geweld en kindermishandeling, waardoor gemeenten minder snel naar de Meldcode hoeven te grijpen. Resultaten: kinderen worden soms minder snel uit huis geplaatst of onder toezicht gesteld.

Alle gemeenten is geadviseerd het functioneren van hun organisatie te verbeteren door meer (ex-)ondernemers (parttime en tijdelijk) vacatures bij de gemeente te laten invullen. Resultaten: overheid en bedrijven gaan letterlijk elkaars taal spreken, procedures worden versneld.

Nog veel te doen

• Het inkomensonafhankelijke Wmo-abonnementstarief zorgt voor oneigenlijk gebruik van Wmo-gelden door draagkrachtuge ouderen die zelf een huishoudelijke hulp kunnen betalen, maar door het inkomensonafhankelijke abonnementstarief in de verleiding komen de huishoudelijke hulp te ontslaan en op kosten van de gemeente een nieuwe te nemen.
• De wettelijke systematiek in het sociaal domein kent weeffouten. Er is geen duidelijke afbakening tussen de toepassing van ingewikkelde wetten in het zorgdomein. Daardoor wordt vaak naar elkaar verwezen, waardoor burgers van het kastje naar de muur worden gestuurd.
• De wettelijke asbestnormen zijn onduidelijk, ingewikkeld en inconsequent, waardoor veel partijen erop los interpreteren.
• De overheid maakt te veel beleid, wat de praktische uitvoering en de overheidsorganisatie onnodig belast.
• Overheidsproblemen worden vaak bestreden door meer ambtenaren aan te nemen en/of nieuwe organisaties of organen op te richten. De lijnen worden er alleen maar langer door.
• Ik ben gaandeweg steeds meer gaan dromen van een veel kleinere overheid die veel meer samenwerkt met de markt en de samenleving om maatschappelijke doelen te bereiken.

Bron: ACADEMY® Magazine 2022-2023