Is de huidige ‘traditionele’ auto-esthetica eigenlijk wel zo traditioneel?

Ondanks het feit dat technische innovaties voor elektrische auto’s de afgelopen jaren ongekende groei hebben gekend, de range wordt langer, motoren efficiënter en batterijen goedkoper, lijkt voor de bühne de industrie moeilijk los te komen van traditionele esthetica. Het exterieurontwerp is volgens sommigen weinig revolutionair. Auto designer Niels van Roij over hoe dat komt: door onszelf!

Techniek is tegenwoordig, zeker bij een elektrische auto, niet enkel meer onderhuids te vinden. De carrosserie speelt een essentiële rol in het verbeteren van de range. Voor een betere stroomlijn wordt de voertuigbodem glad gemaakt. Ook de carrosserie ondervindt egalisatie. Handgrepen worden verzonken en grote zijspiegels worden kleine camera’s. Zijkanten zijn minder gewelfd vormgegeven, de daklijn aflopend getekend en de achterkant scherp afgesneden. De geoefende kijker zal in de achterlichtunits kleine spoilers en scherpe randen zien. Ze maken de rijwind, die aan het koetswerk kleeft, los. Allemaal voor superieure aerodynamica. Designinnovatie is hier dus ook duurzaamheids- en technische-innovatie.

Maar lijken auto’s nu dan niet steeds meer op elkaar? Het tegendeel is waar! Door nieuwe productietechnieken en materialen is de vormgevingsvrijheid van auto-ontwerpers alsmaar groter geworden. Zo waren vroeger auto’s enkel met ronde koplampen verkrijgbaar, omdat alleen op die wijze verlichting te produceren was. Ook bestonden scherp gedefinieerde carrosserieën niet. Denk aan de Volkswagen Kever en de Citroën 2CV. Ronde vormen werden voorgeschreven door de mallen. Scherpe vouwen zijn nu door high-tech productie wel mogelijk. De huidige ‘traditionele’ auto-esthetica is dus eigenlijk helemaal niet zo traditioneel.

Belangrijker nog is dat de vormgeving van een auto altijd gerelateerd en geconformeerd blijft aan die van de mens en zijn anatomie. Als er binnen dat vormenspectrum een uitstapje wordt gemaakt, denk aan de onterecht verguisde Fiat Multipla, dan wordt de fabrikant afgestraft met ondermaatse verkopen. Mensen zeggen wellicht bijzondere auto’s te willen, kopen doen ze die echter niet.

De vraag of de vormgeving van elektrische auto’s op de schop moet is daarmee beantwoord. Het ontwikkelen van een auto kost ongeveer 1,5 miljard Euro. Die investering moet worden terugverdiend. En op een elektrische auto zit minder winstmarge vergeleken met een regulier exemplaar door de grote investeringen van de fabrikant in de nieuwe onderhuidse techniek. De kans is dus klein dat we binnenkort radicale creaties zien verschijnen. Gelukkig zijn er wel steeds meer eerlijke ontwerpen, die niet veinzen dat er een verbrandingsmotor in zit. Neppe grilles worden weggelaten, grote neuzen (voorheen nodige voor even grote motoren) worden kleiner en daarmee de interieurruimte groter. Innovaties brengen niet alleen betere auto’s, ze brengen ook nog eens eerlijkere auto’s!