De Kracht van Zorgvuldigheid

We schrijven najaar 2023. Een tijd die we op z’n zachtst gezegd interessant kunnen noemen. Voor mijn gevoel – en ik draai al heel wat rondjes rond de zon mee – was er zelden een periode waarin er zoveel tegelijkertijd speelde in de samenleving. De nasleep van de pandemie, een voortwoedende oorlog op krap 2000 kilometer hiervandaan, inflatie, klimaatcrisis, mijn favoriete ijssmaak die
uit de handel is gehaald (wat is er mis met mosterd-zwarte truffel), dreigend zorginfarct, groot tekort aan beschikbare woningen en leerkrachten. Van Moof die van z’n voetstuk is gevallen, plus een asielruzie die leidde tot weer eens een gevallen kabinet – om maar een paar zijstraten te noemen.

Je zou van minder aan een infuus van Pornstar Martini’s, Château D’Yquem ofAperol Spritz gaan.

Voordat ik nu word gecancelled: ik wil wel graag gezegd hebben dan ik een groot voorstander ben van alcoholvrije varianten. Veel beter voor je gezondheid. En ach dat je humeur er misschien niet direct van opknapt, dát compenseer je weer door een flinke sessie in de sportschool. Heb ik van horen zeggen. Hoe graag ik ook zou willen: voor oplossingen van Grote Maatschappelijke Uitdagingen moet u niet bij mij zijn. Dat laten we maar beter over aan de knappe koppen, terwijl ik ternauwernood mijn zwemdiploma A heb gehaald (uitsluitend dankzij mijn drijfvermogen). Maar alles wat er aan de hand is, gaat ons natuurlijk wel degelijk aan. Als burger, als ouder, als mens: dit ráákt ons. We moeten er iets mee, of we nou willen of niet. Maar hoe dan? Wat leuk dat u me dit zo op de Dirk af vraagt!

Na rijp beraad, kom ik tot de slotsom: de kracht van zorgvuldigheid. Niet de boze boomer uithangen en denken: ‘je kan ook niks meer zeggen’. Je kan juist alles zeggen, als het maar bewust gebeurt. Durven in je blote kont te gaan staan (spreekwoordelijk dan he, laten we ’t in vredesnaam gezellig houden), met oprechte interesse voor de andere kant. Luisteren naar wat er gezegd
wordt – en wat er níet wordt gezegd. Kauwen op gedachten, op woorden, in plaats van ze uit te spugen. Met de grootst mogelijke aandacht delen van ervaringen. Geen polarisatie, maar verbinding – met elkaar en met onszelf.
Inspireren en uitdagen. Complexe onderwerpen met een knipoog benaderen. Nieuwe perspectieven ontdekken. Het maakt mij een rijker mens. En u hopelijk ook. Nu alleen nog op zoek naar een nieuwe favoriete ijssmaak.