Margot Ribberink zwaait af

Weervrouw zoekt als klimaatrealist vooral verbinding. Een profielschets van onze gewaardeerde weerkamercollega.

De lange blonde vlecht langs haar rug ging er in één keer af. De schaar was meedogenloos en ze bleef achter met een kortgeknipt koppie. Het was de bedoeling dat deze metamorfose Margot een zakelijkere uitstraling zou geven. “Ik heb er wel vijf jaar aan moeten wennen, ik miste mijn lange haar.” Later liet ze het weer wat groeien, tot op de schouders, maar de lange vlecht is nooit meer teruggekeerd. Margot Ribberink, weervrouw bij MeteoGroup en vele jaren het gezicht van het weerbericht van RTL. Ze heeft na 28 jaar afscheid genomen van ons bedrijf. Ze blikt met ons terug en vooruit.

“Het is een spannende tijd. Na zoveel jaar in vaste dienst ga ik nu mijn bakens verzetten naar een heel ander bestaan. Dat voelt best zwaar. Je moet allerlei zekerheden loslaten en dat ben ik niet gewend. Eigenlijk kom ik uit een hele andere tijd. Vroeger was een vaste baan heel belangrijk, die moest je vasthouden. Dat was ook wat ik belangrijk vond. Ik had toch ook de verantwoordelijkheid voor mijn gezin.”

Aan de slag als reisleider
Die vaste baan vond Margot na ongeveer 100 brieven geschreven te hebben. Afgestudeerd als biologe kwam ze in een lastige tijd op de arbeidsmarkt. Er waren weinig banen. Margot: “Ik heb echt op heel veel vacatures geschreven, zeker ook die waarvoor ik absoluut geen opleiding had. Mijn eerste baan was eigenlijk vrijwilligerswerk, bij een reisorganisatie. Ik had al een aantal keer door Turkije gereisd en ik kon natuurreizen gaan begeleiden via een Amsterdams reisbureautje. Het werd een wandelreis door het zuiden van Turkije. Maar zonder voorbereiding met een grote groep mensen op pad gaan en daar in je eentje de verantwoordelijkheid voor dragen, pfoe, dat was enorm zwaar. Ik kreeg ook helemaal niet de mogelijkheid om de route eerst zelf te gaan lopen en te verkennen, dus ik wist nauwelijks van de hoed en de rand. En dan al het geregel! Uiteindelijk is het bij die ene keer gebleven, gelukkig, ik heb er tijdenlang nachtmerries van gehad.” Terwijl ze daar in Turkije nog aan het uithijgen was, hoorde ze van haar moeder dat ze terug moest komen. Een eerder gehouden sollicitatiegesprek bij Meteo Consult, dat destijds op niets was uitgelopen, zou een vervolg gaan krijgen.

Het vak in gerold
En zo begon het verhaal van Margot de weervrouw. “Eigenlijk kwam het presenteervak gewoon op mijn pad.” Reinier van den Berg had het heel druk met allerlei televisiewerk en ook de oprichter van Meteo Consult, Harry Otten, kwam met zijn gezicht op de buis. Harry presenteerde het weer in EO’s Tijdsein. De groei van het bedrijf ging dermate voorspoedig dat hij die taak al snel uitbesteedde aan Margot. “Dat ging allemaal heel snel. Volgens mij hoefde ik niet eens een screentest te doen. Ik moest gewoon beginnen, in het programma met Andries Knevel.” En het was dus van belang een zakelijkere ‘look’ te krijgen. “Het meisjesachtige moest eraf, zo werd gezegd.”

Falen, dat mag niet
In haar werk toont Margot haar grote verantwoordelijkheidsgevoel. Iets wat goed moet gaan, kan altijd beter. Voorbereiding is belangrijk en falen eigenlijk geen optie. Is het misschien de continue innerlijke twijfel of ze het allemaal wel kan? “Eigenlijk wist ik niet wat ik wilde worden, ik vond alles leuk. Maar er bleven uiteindelijk drie opties over. Of ik zou meteorologie gaan studeren, of biologie of medicijnen. Maar medicijnen viel al snel af, ik dacht dat ik er niet slim genoeg voor zou zijn.” De keuze voor biologie was een staaltje ‘zekerheden vasthouden’, want twee klasgenootjes kozen voor diezelfde studie.

Met terugwerkende kracht zou ze er nog een vierde keuze aan toe kunnen voegen. Een optie die destijds niet op haar lijstje stond, maar die Margot tegenwoordig wel zeer fascinerend vindt: psychologie. In haar huidige werkzaamheden als inspirator op het gebied van klimaatverandering zet ze vaak inzichten uit dit vakgebied in. “Tegenwoordig weten mensen wel dat er een groot klimaatprobleem is. De afgelopen jaren zijn Nederlanders er zelfs behoorlijk moedeloos van geworden. Het probleem is te groot en het is moeilijk om mensen nog in de actiestand te krijgen. Wat ik de laatste tijd veel meer doe is gewoon luisteren. Ik luister en probeer te ontdekken wat hen drijft in het leven. Daarmee krijg je een haakje voor een mooi gesprek en kun je samen zoeken naar hoe mensen verder willen en hoe ze wél in beweging kunnen komen. Ik zoek tegenwoordig veel meer de verbinding dan dat ik eenzijdig sta te zenden met een powerpointpresentatie achter me.”  

Niet alleen, sámen
Een verbinder is Margot eigenlijk altijd geweest. Ook binnen de weerkamer en zeker in het team van mediameteorologen. De keren dat er feestjes of vergaderingen bij haar thuis plaatsvonden, zijn ontelbaar. “De weerkamer in Wageningen was gewoon een fijne plek, je zou de collega’s bijna familie kunnen noemen. Wat ik vooral uitermate heb gewaardeerd is dat we het als mediagroep zo goed hadden, dat we het echt sámen voor elkaar boksten en sámen ervoor gingen. Elke collega had zijn of haar eigen specialiteiten. De een zat op televisie, de ander op radio of was juist beter in het schrijfwerk. En altijd werden successen aan elkaar gegund. Er was niemand die als er een tv-ploeg langs kwam zei, ‘ik wil nu per se in beeld’. Er is altijd ruimte geweest om te doen wat je het beste kon. Dat is zeer waardevol.”

De aard van het beestje
Ze kijkt met plezier en lichte weemoed terug op de jaren als meteoroloog in de weerkamer. Er was uiteraard ook stress en er waren deadlines en hele vroege diensten. Maar het was ook een periode waarin er enorm veel is geleerd en waarin het weer haar voor altijd heeft gegrepen. Met alle onzekerheden die daarbij horen. “Als er een keer een weersverwachting de mist in ging, dan merkte ik altijd wel dat ik de volgende dag voorzichtiger was in mijn presentatie. Je voelt je dan wat aarzelender en je moet het zelfvertrouwen weer terugvinden.” Die onzekerheid, een opvallende aanwezige. “De aard van het beestje,” zoals ze het zelf noemt. Maar het zou ook deels een cultuurdingetje kunnen zijn. In de weerkamer zie je ook dat het voornamelijk mannen zijn die het vak van hoofdmeteoroloog uitvoeren. Mannen zijn toch vaak zelfverzekerder in hun acties en twijfelen minder aan zichzelf. Ook als de weersomstandigheden uit de pas lopen met de verwachting zijn zij meer dan vrouwen geneigd de oorzaak daarvan buiten zichzelf te zoeken.

De wetenschap zegt dat het kan
En nu gaat Margot vooral verder met haar adviseurswerk. Ze bevindt zich in een mogelijk nog ingewikkelder vakgebied dan de meteorologie; klimaatverandering. Alle kennis die er is, slurpt ze op. “Ik hou me enorm vast aan wetenschappers die zeggen dat het nog kan, dat we onder de 1,5 graden temperatuurstijging kunnen blijven. Als we vijf keer harder ons best doen, moet het lukken. Niet dat ik een optimist ben. Ik ben meer een realist. Een realist door de wetenschap.” De klimaatveranderingen temperen is haar doel. Van het weer zal ze altijd blijven houden. En ze mag dan een realist zijn, ze oogt optimistisch. Tussen ons in staat de foto van Margot in haar jonge jaren, met haar korte haar en met haar jongste dochter als baby voor haar buik. Zoveel jaren scheiden ons van toen de foto gemaakt, maar zoveel moois zit er nog in het vat. Margot, heel veel succes en plezier!

Bron: MeteoGroup