Volgende halte: Mars

Astronaut André Kuipers heeft het zestigjarig bestaan van de ruimtevaart in november 2017 gevierd door zo’n 40.000 ‘mede-astronauten’ van ruimteschip aarde mee te nemen op een reis langs sterren, planeten en vliegende objecten. In drie shows op één dag hebben de bezoekers een onvergetelijke en spectaculaire ruimte-ervaring meegemaakt in een uitverkochte Ziggo Dome. Op 3 november transformeert de Amsterdamse concerthal wederom in een universum dat garant staat voor een unieke ontdekkingsreis naar ‘outer space’ – SpaceXperience Into the Future Live – met Mars als eerste halteplaats.

Mede-Astronauten

De ruimte kent geen grenzen, maar bezoekers zullen ervaren dat André Kuipers die desondanks opnieuw zal opzoeken in SpaceXperience Into the Future. Natuurlijk staat nog niet helemaal vast hoe de nieuwe show er zal uitzien. Om een beetje een idee te krijgen een terugblik op het Ziggo Domeruimteavontuur van 2017. Tijdens die eerste serie shows zegt André: “Ik mag dan wel astronaut zijn, maar het is fantastisch om hier in de Ziggo Dome te zijn met 13.000 medeastronauten van ruimteschip aarde.” Zijn publiek heeft dan bijvoorbeeld net gehoord én gezien dat onze planeet 40.000 kilometer in omtrek is en op 150 miljoen kilometer afstand van de zon elk etmaal om zijn as draait. Iedereen die het nog niet wist, weet nu ook dat de voor ons perfecte atmosfeer voor 20 procent uit zuurstof en voor 80 procent uit stikstof bestaat, een magneetveld ons beschermt tegen straling en de aarde zich beweegt in een koud, ongastvrij heelal.

Nadat André een aantal buurplaneten heeft voorgesteld, waar we overigens niet kunnen leven, en vertelt dat er meer sterren in het heelal dan zandkorrels op alle aardse stranden samen zijn, deelt hij hoe zijn fascinatie voor de ruimte is ontstaan. “Van mijn oma kreeg ik sciencefictionboekjes en later was daar ineens Wubbo Ockels, een Nederlandse wetenschapper die zomaar zeven dagen in de Space Shuttle vloog. Ik kwam erachter dat astronauten geen supermannen zijn en best een bril konden dragen, zoals ik. Gewone mensen dus. In 1990 toen elk Europees land drie tot vijf astronauten mocht leveren, ging ik het proberen”, aldus André Kuipers. “Ik wilde niet het risico lopen later spijt te krijgen als ik niet had geprobeerd om astronaut te worden.”

Publiek beleeft lancering mee

Het publiek beleeft de lancering van de raket (‘onze Maxi-Cosi’) en later de terugkeer van de astronauten op aarde letterlijk van dichtbij mee. Van de gezichten is af te lezen hoezeer zij onderdeel zijn geworden van het spektakel. De effecten zijn weergaloos. Het lijkt alsof de raket elk moment kan opstijgen als het aftellen begint, de vlammen eronderuit komen en de zaal zich vult met rook. Sublieme geluids- en lichteffecten maken ook hier van fictie werkelijkheid. Daarna zorgt Andrés verhaal over het leven in het ruimtestation voor ontspanning, verbazing en krijgt hij de lachers op zijn hand.

“We maken schoon, zuigen stof uit de filters en doen aan onderhoud. Als we naar de wc gaan moeten we ook een stofzuiger aanzetten. Dat vergeet je maar één keer, want álles zweeft. De urine vangen we op in een trechter, een slang, en daar maken we drinkwater van. Ontlasting gaat in plastic zakjes om uiteindelijk in de atmosfeer te worden verbrand. Slapen doe je in een soort bezemkast. Je hoeft je geen zorgen te maken hoe je ligt, want je zweeft. Je kunt net zo goed tegen het plafond hangen.” André gunt zijn publiek ook een blik op de aarde, zoals hij de planeet heeft gezien. Het sprookjesachtige noorder- en zuiderlicht, veroorzaakt door radioactieve deeltjes die ons magneetveld afbuigt naar beide polen. “We vliegen over mensen, dorpen en steden, alsof je op een zwartfluwelen tapijt zit dat met goud is bestikt.”

Planeet mooi houden

De mooiste plekken op aarde zijn te zien, waaronder de Bahama’s met turkooiskleurige wateren met zandstructuren en de rode
Australische ‘outback’ met fantastische zoutmeren. De Maasvlakte, Amsterdam, havens en vliegvelden in Nederland verschijnen op het enorme scherm in het midden en dan ineens prachtige plaatjes, die uiteindelijk niet zo mooi zijn als ze lijken. Ze laten zien hoe erosie eruitziet als gevolg van ontbossing.

“Al het lichtgroene laat zien waar bomen zijn gekapt in het regenwoud van de Amazone en Indonesië”, zegt André bewogen, want de zorg om onze planeet is eveneens een van zijn grote passies. Wat mensen hebben vernield moet weer worden hersteld. “Daarvoor zijn jonge mensen nodig met briljante ideeën, die buiten de geijkte paden denken en met technologieën komen waarmee we een beter evenwicht kunnen creëren zodat we de planeet mooi kunnen houden.”