
Tosca Niterink is vooral bekend als actrice van de legendarische programmas die zij maakte voor de VPRO, Theo en Thea en Kreatief met Kurk maar ook als columnist en reisreporter voor de Achterpagina van NRC Handelsblad. Zij staat bekend om haar scherpe observaties, haar oog voor het absurde en ...
Tosca Niterink is vooral bekend als actrice van de legendarische programmas die zij maakte voor de VPRO, Theo en Thea en Kreatief met Kurk maar ook als columnist en reisreporter voor de Achterpagina van NRC Handelsblad. Zij staat bekend om haar scherpe observaties, haar oog voor het absurde en haar humor. Niterink schreef 2 bestsellers: Klimmen naar Kruishoogte, een doldriest wandelavontuur en DE VERGEETCLUB een novelle over 8 dames die voor hun eigen veiligheid achter een cijferslot wonen. Met in de hoofdrol de moeder van Tosca (87). “Hilarisch boek (…) ontzettend veel aandoenlijke momentenâ€. - Pauw & Witteman “Met liefde en humor beschrijft Tosca Niterink in De vergeetclub de demente ouderen in Klein Keukenhof, het tehuis waar haar moeder sinds enige tijd woont. Een even grappig als ontroerend boek.†TELEGRAAFOver de vergankelijkheid van het bestaan zegt ze: “De drol van vandaag is de kaviaar van gisteren.†Anita Janssen is camerajournalist, documentairemaker en radiomaker voor verschillende omroepen waaronder Holland doc en Varas Humor-tv. Ze is fotograaf voor de Achterpagina van NRC Handelsblad en is als geen ander in staat met haar fotos de woorden in beeld te vangen. En met haar documentaires zit ze dicht op de huid.Haar motto: - “Wandelen is stilstaan bij het leven.†Tosca Niterink en Anita Janssen geven lezingen en motivatietrainingen met fotos en audiovisueel video geschut. Tevens zijn zij als geen ander in staat de kleinschalige zorg voor alzheimerpatiënten te belichten.
Een zeer inspirerende avond met een zeer open en authentieke host. Marieke heeft kennis van zaken en deelt deze met passie
"Tosca Niterink en Anita Janssen weten in respectievelijk woord en beeld mensen mee te voeren in hun belevingswereld. De gesproken columns over Tosca’s dementerende moeder zijn aangrijpend en lichtvoetig tegelijk. Dat komt doordat toon en inhoud zowel warm zijn als vertrouwd; het voelt als luisteraar alsof je live het verhaal meemaakt in plaats van dat je iets krijgt naverteld. De beelden van Anita versterken dat zeer. Dementie, op zich een zware aandoening voor patiënt en omgeving, speelt een ontspannen rol en je krijgt nergens het gevoel van beklemmende zwaarmoedigheid. Dat komt ook doordat de verhalen gaan over alledaagse dingen en waarbij de grote affectie –en soms herkenbare irritatie- tussen Tosca, haar moeder en Anita de hoofdrol spelen. Er is ook veelvuldig plaats voor de overige bewoners, het personeel en de vrijwilligers. De manier van vertellen doet denken aan hoe Bob den Uyl over zichzelf schreef; ironisch en zelf-relativerend. De luisteraars zijn op het zelfde moment getroffen door de warmte van het verhaal én de humor die in alledaagse anekdotes schuilgaan, waar Tosca een scherp oog én pen voor heeft. Haar verhalen zijn dus allerminst vluchtig en doen iedere keer weer na afloop verzuchten “hoe zou ik dat ervaren?”. De columns worden gepubliceerd in NRC, maar in combinatie met haar performance (melancholie tegelijk met een kwinkslag) en de foto’s van Anita maken ze een grote indruk."