"De afwisseling, de variatie, het omgaan met en het iets kunnen betekenen voor mensen en het kunnen regelen van dingen, hebben me altijd aangetrokken in de politiek. In mijn andere functies en tijdens lezingen over energie, ondernemerschap en onderwijs, of tijdens mijn dagvoorzitterschappen, wil ik ...
“De afwisseling, de variatie, het omgaan met en het iets kunnen betekenen voor mensen en het kunnen regelen van dingen, hebben me altijd aangetrokken in de politiek. In mijn andere functies en tijdens lezingen over energie, ondernemerschap en onderwijs, of tijdens mijn dagvoorzitterschappen, wil ik blijven proberen dingen te veranderen, in beweging te zetten en het verschil te maken.”
Maria van der Hoeven, die van 2002 tot 2010 namens het CDA respectievelijk minister was van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap en van Economische Zaken, blijft zich ook de komende jaren bezig houden met energie. Vanaf 1 september 2011 is zij de nieuwe Executive Director van het Internationaal Energie Agentschap (IEA). In het IEA, gevestigd in Parijs, werken 28 OESO-landen samen. Het IEA is opgericht in 1974 om door middel van het aanhouden van strategische olievoorraden in de lidstaten het hoofd te kunnen bieden aan oliecrises; een taak die nog steeds actueel is. Daarnaast is het IEA dé denktank op gebied van energie markten, energie efficiency en nieuwe energie technologieën en doet zij regelmatig studies in opdracht van de G 20.
Over duurzame energie zegt ze: “Een echte omslag naar duurzame energie is alleen mogelijk wanneer de kosten ervan drastisch dalen. We moeten subsidies zoveel mogelijk afschaffen en in plaats daarvan investeren in innovatie en commercialisatie van duurzame energie. Laat de markt het werk doen. Anders lukt het nooit.”
Naast een professionele werkkring hecht zij er aan om zich in te zetten voor één of meer maatschappelijke organisaties. “Bovendien wil ik een onbetaalde functie uitoefenen, zoals voorzitter van de Raad van Toezicht van de Stichting Alzheimer Nederland. Alzheimer is een ziekte die veel aandacht nodig heeft en waarnaar veel onderzoek moet worden gedaan. De Stichting doet goed werk. Ik wil daar graag energie aan geven, ook vanuit een persoonlijke betrokkenheid. Mijn man heeft de ziekte al enkele jaren. Hij is zeer aanspreekbaar, maar soms is hij de weg kwijt. Mede dankzij vrienden en professionele verzorgers woont hij nog thuis en is hij nooit alleen. Dat voorkomt dat wij in een isolement raken en geeft mij de kans mijn werk te doen. Ik realiseer me dat het niet iedereen gegeven is het zo te organiseren en daar ben ik dankbaar voor.”
Maria van der Hoeven heeft haar opleidingen, de Kweekschool in Maastricht en een studie bedrijfskunde, altijd ten volle kunnen benutten. Eerst als docente LEAO en schooldecaan en later, na haar Kamerlidmaatschap, als minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap (2002-2007) en later van Economische Zaken (tot oktober 2010). “Alleen een titel heb ik nooit gehaald”, zegt ze. “Maar ik ben nooit gestopt met leren! In de jaren 80 bijvoorbeeld, bleek mijn bagage van thuis en school niet voldoende te zijn toen ik in een andere situatie terechtkwam. In 1980 heb ik het Centrum Administratieve Vakopleidingen van Volwassenen opgericht, dat was er nog niet, en zeven jaar later het Technologie Centrum Limburg. Aan beide instituten heb ik leiding gegeven, maar al snel bleek dat daarvoor meer nodig was dan een onderwijskundige achtergrond. Hoe geef je bijvoorbeeld leiding en vorm aan een organisatie van deskundigen, wanneer je zelf geen expertise op hun terrein hebt? Dat soort informatie had ik wel kunnen gebruiken tijdens mijn opleiding!”
Als minister van Onderwijs was ze onder meer verantwoordelijk voor de invoering van de leerlinggebonden financiering, burgerschap in het onderwijs, het afschaffen van de verplichte basisvorming,betere afbakening van de profielen en het behoud van een profiel zonder wiskunde en de Wet Beroepen in het Onderwijs. In haar periode als minister van Economische Zaken was ze onder meer verantwoordelijk voor de liberalisering van de energiemarkt, de splitsing van de energiebedrijven, de slimme meter, de kenniswerkersregeling en de Dienstenwet.