Ernst van Damme

Over Ernst van Damme

Ernst van Damme voelt zich bevoorrecht in een land als Nederland te zijn opgegroeid. Een groot liberaal land en in de Wereld moreel voorloper als u het aan hem vraagt. Een land waarin hij geleerd heeft dat respect, zorg voor elkaar en medemenselijkheid hoge waarden waren en gelukkig nog zijn.

Ernst’ ouders scheidden tot hij ongeveer drie jaar oud was. Met zijn vader vertrok hij naar zijn grootmoeder die hen liefdevol een aantal jaren onder haar hoede heeft genomen. Toen vader omgang kreeg met een nieuwe vrouw en tevens ook de nieuwe moeder van Ernst, is een nieuw gezin gevormd toen hij vijf jaar oud was. Een gezin dat bestond uit moeder, broertje en een vader. Het nieuwe gezinnetje werd gezegend met de geboorte van een zusje in januari 1965. Vijf mensen in een bijna onbewoonbaar verklaard twee-kamerwoninkje op Kattenburg te Amsterdam. Allen slapend in één slaapkamer, geen douche. Eén keer per week in de tobbe en één keer per week naar het badhuis met de schoolklas. Later verhuisde het gezin naar een ruimere woning met douche in Amsterdam oost. Gedurende de rest van zijn jeugd is Ernst in dit gezin liefdevol opgegroeid. Het ouderlijk huis bevind zich nog steeds op deze plaats.

Toen Ernst ongeveer 25 jaar was vond er een hereniging plaats met zijn natuurlijke moeder. Al snel werd duidelijk dat bij deze hereniging nog een aantal halfzussen en een halfbroer vertegenwoordigd waren. Zes in totaal!

De ervaringen in zijn jeugd hebben Ernst gemaakt tot wat hij is. Zoals hij zelf stelt: “een onzeker mens met soms een attitude. Maar het heeft me tevens een sterke drive gegeven te strijden tegen oneerlijkheid en onrechtvaardigheid”. Ook in dezelfde periode werd Ernst secretaris van de gemeenteambtenaren in Amsterdam welke zich destijds hadden verenigd in de AbvaKabo. De op dat moment belangrijkste vakbeweging voor ambtenaren. In die hoedanigheid was Ernst één van de actieleiders ten tijde van de zogeheten ‘hete herfst’ van 1983. Tien weken van actievoeren waarin honderdduizenden non-profit werknemers en uitkeringsgerechtigden de straat opgingen en staakte. Dit omdat de toenmalige Nederlandse regering diep in hun salarissen dreigde te snijden, zonder dat daar daadwerkelijk nieuw beleid voor werd gepresenteerd. Een strijd die grotendeels verloren werd waarbij bij Ernst de ervaring opdeed dat gelijk hebben niet automatisch gelijk krijgen betekent. “We waren niet in staat om onze gerechtvaardigde wensen over te brengen op anderen”.

Naast zijn toenmalige werk, ging Ernst op zijn negenentwintigste Politicologie studeren aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. “Mijn grootste redding!”. De mogelijkheid om hierdoor de wereld meer te relativeren en minder te denken in tegenstellingen zijn voor hem een eyeopener geweest. Gebrek aan tijd, relaties, en carrièrewisselingen hebben niet geresulteerd in de afronding van deze studie. Voor Ernst persoonlijk heeft de studie veel bijgedragen aan zijn persoonlijkheid en kennis.

Een persoonlijkheid en kennis die hem nu in staat stelt om datgene te doen waarvan hij zelf aangeeft: “Het zetten van concrete stappen om onze samenleving en de wereld daadwerkelijk ietsje beter te maken.” Met zijn sociaal kritische blik en soms confronterende beschouwingen is hij is staat anderen aan het denken te zetten. “Niet alle zaken zijn zoals ze worden gepresenteerd. Mensen moeten altijd kritisch informatie tot zich nemen. We moeten leren onze wereld met andere ogen te gaan bekijken, waarbij we onszelf even buiten het huidige systeem moeten plaatsen.”

Een wereld waarin mensen samen met mensen, en zonder inmenging van politiek, waarin economische, politieke, en strategische overwegingen altijd onderdeel uitmaken van de besluitvorming, op de terreinen van vrede, gezondheid en milieu de diverse volkeren dit mandaat zelf ter hand kunnen nemen. Een wereld waarin consumenten op termijn producenten en dienstverleners gaan beoordelen op hun maatschappelijke verantwoording.