Annette Dölle treedt op als ‘processor’, initiator en spreker binnen het sociaal en publiek domein. Ze initieerde ‘KeepitCleanDay‘ en ‘Uitgestelde Koffie Amsterdam‘ in het publiek domein, begeleidt organisaties bij procesontwikkeling, schrijft ‘Nooit Af in het Onderwijs’ en werkt ...
Annette Dölle is processor, gedragsinterventie-specialist, groepsdynamicus en schrijver. Ze werkte een decennium in het sociaal domein waar ze o.a. ex-gedetineerde jong volwassenen trainde in groepsdynamische processen. Vrijwel elke ‘rafelrand’ van de samenleving ontving haar coaching, waarbij oplossingsgerichte handelingsperspectieven een rode draad vormden. Daarnaast intervenieerde ze voor de overheid, bedrijven en organisaties.
Annette initieerde in 2012 een landelijk zwerfafval-evenement (KeepitCleanDay) zonder gebruik te maken van geld of papier, waar zo’n 50.000 mensen aan deelnamen. Ze heeft een grote fascinatie voor collectieve intelligentie, dat in al haar werk te herkennen is. Daarnaast zette ze in Amsterdam ‘Uitgestelde Koffie’ op, waarbij consumenten, horeca en daklozen verbonden werden. Binnen deze projecten ontdekte ze de sociale impact van digitale middelen, dat als lucratieve hefboom kan dienen voor sociale hervormingen binnen de samenleving.
In haar lezingen werkt haar enthousiasme hierover op ongebreidelde vorm door, waarbij zelfspot niet geschuwd wordt. Ze is een ‘social’ die de wereld van technologie begrijpt, door er slim op in te spelen, maar er tevens kritisch tegenover staat. Ze bekijkt de wereld door een sociologische lens en deelt die onomwonden met een pragmatische dosis nuchterheid. Lezingen van Annette Dölle hebben een provocatief tintje, zetten de zaal aan het denken, zijn overvloedig gevuld met kennis, waarbij anekdotes en voorbeelden het geheel illustreren.
Annette Dölle is coauteur van de boeken ‘Easycratie in het Onderwijs’ (2019) en ‘Nooit Af in het Onderwijs’ (2019). Veld-specifieke boeken die beiden vanuit de easycratische visie een trechter plaatsen op het gehele onderwijsveld. ‘Als we toe zouden kunnen geven dat alles goedkoper, simpeler en sneller kan, moeten we ons collectieve systeem omgooien. Dat betekent dat we onszelf onder handen moeten nemen. Waarom ons dat niet lukt is de werkelijke vraag.’